امروز نه! از همان سی و یک اریبهشت ماه وارد جنگ شده ایم و خبر نداشتیم. این طومار آدم های مهم به شهادت رسیده از مقاوت عجیب نیست؟! معلوم است که نه! سیاست دنیای عجایب است و حرف زدن از آن تنها زمانی می ارزد که قصد خودکشی داشته باشید! فقط شهادت سید مقاومت را به مردمانش تسلیت می گویم!
یک فاتحه هم نثار روح بلند این مملکت کنید. دوستان بزن بهادر دوران طلایی(!) پرزیدنت اون چنانی، دوباره این چنان، دوان و سرگردان وارد میدان می شوند!! خدای همه ما، ما و مملکت مان را بیامرزد!! البته که خودکرده را تدبیر نیست.
مادر پدرم زن مهربان و خوبی بود. آن قدر خوب که در روز تشییع جنازه اش غساله ای که او را شست گریه کنان، شیون زنان، مویه کنان قسم می خورد لبخندش را گوشه لب های بی رنگ او دیده است. او همیشه می گفت از یک جایی به بعد در زندگی از خدا خواسته حرفی که ناراحتش می کند را نشنود. کاری که ناراحتش می کند را نبیند. جایی که ناراحتش می کند نرود. در جا و زمان اشتباه نباشد. او راست می گفت. بهترین کاری که می توانید در قبال خود انجام دهید همین است. اصلا ندانید که دور و اطراف تان چه می گذرد. اگر هم کسی خواست که به شما اطلاع دهد گوش هاتان را ببندید. اگر کسی خواست نشان تان دهد چشم هاتان را ببندید. این راحت ترین راه است.
از هیچ کس هیچ انتظاری نداشته باشید. حتی آدم های نزدیک تان. کسانی که فکر می کنید شاید کمی محرم تر باشند. هیچ کس جز خودتان نمی تواند زندگی تان را سر و سامان دهد. در تمام این سی سال زندگی ام از هیچ کس و هیچ قوم و فامیلی کمک نخواسته ام. دو ماه از زندگی ام را چهار دست و پا راه رفته ام ولی دست کمکم را جلوی کسی دراز نکرده ام. حتی به اندازه یک وعده غذایی به کسی بدهکار نیستم. خوش حالم. خوش حالم دستم را جلوی هر آشنا و غریبه ای دراز نکرده ام و چقدر اندوهگینم بعضی چیزها را حال فهمیده ام. کاش ذهنیتم همان گونه خوب می ماند. کاش!!
ترور اسماعیل هنیه در قلب تهران بر گردن چه کسی خواهد بود؟!! اسماعیل هنیه ده ماه در جنگ خونین غزه-اسرائیل حتی خون دماغ نشده است؛ آن وقت در قلب تهران به شهادت رسیده است!! واقعا چه می توان گفت؟!! این است امنیتی که حرفش را می زنید؟!! بالاخره توانستند جنگ را به ایران بکشند!! یک آب هم رویش!!