گرسنگی غزه

صدای گریه های کودکان غزه لحظه ای مغزم را ترک نمی کنند. شما که غریبه نیستید؛ می ترسم. خیلی هم می ترسم. می ترسم این قحطی و گرسنگی به ایران هم برسد. آن وقت من بمانم و دو کودکم و گریه ها و گرسنگی شان. حتی تصورش هم برایم از مرگ بالاتر است. دلم می سوزد. مغز استخوانم نیز هم. روحم از این حجم از اندوه پژمرده شده. چرا کسی نمی تواند جلوی کثیف ترین موجودات جهان را بگیرد؟!! چه دلی دارند مادران غزه! چه دلی دارند پدران غزه! چه اندوهی!! چه زجری!! چه غصه ای!! این روزها بیش تر از قبل، خیلی بیشتر از قبل مصیبت کربلا را می فهمم. بمیرم برای دل تان یا اباعبدالله!