1404 چطور است؟!

همانند سال های قبل، افسردگی قبل از تولد دامانم را گرفت. سال قدیمی تمام شد و سال نو جایش را گرفت. عید شد. تولدم رسید. سفره های هفت سین پهن شد. دید و بازدیدها تمام شد. تعطیلات گذشت. اداره جات باز شدند. مردم به روال عادی زندگی برگشتند ولی میچکا ... ای وای از این میچکا که همیشه خدا یک جای کارش می لنگد. ای وای که همیشه یک مشکلی دارد. نمی دانم چرا امسال دل و دماغ هیچ کاری را نداشتم. از سال های پیش غمگین تر بودم و با این که بیشتر نیاز به توجه داشتم تنهاتر بودم. نمی دانم چرا دلم می لرزد. دستم نیز هم. نمی دانم. از خدا فقط و فقط آرامش و طول عمر عزیزانم را می خواهم!