شانس نداشته

از هیچ کس هیچ انتظاری نداشته باشید. حتی آدم های نزدیک تان. کسانی که فکر می کنید شاید کمی محرم تر باشند. هیچ کس جز خودتان نمی تواند زندگی تان را سر و سامان دهد. در تمام این سی سال زندگی ام از هیچ کس و هیچ قوم و فامیلی کمک نخواسته ام. دو ماه از زندگی ام را چهار دست و پا راه رفته ام ولی دست کمکم را جلوی کسی دراز نکرده ام. حتی به اندازه یک وعده غذایی به کسی بدهکار نیستم. خوش حالم. خوش حالم دستم را جلوی هر آشنا و غریبه ای دراز نکرده ام و چقدر اندوهگینم بعضی چیزها را حال فهمیده ام. کاش ذهنیتم همان گونه خوب می ماند. کاش!!