اندوه همیشگی

کاش مردان می دانستند که غرولند زنان حکم غرغر ندارد. آن ها تنها، کسی را برای درد و دل کردن نیافتند. کاش مردان در آغوش کشیدن می آموختند. آن زمان که در خانه پدری شان، با دوست کودکی شان بازی می کردند، می بایست از مادرشان به آغوش کشیدن را می آموختند تا در جوانی آغوشی برای زنان شان باشند. کاش مردان به جای خیره شدن به در و دیوار اشک های زنان شان را پاک می کردند. کاش مادران گذشته کمی، تنها کمی بیشتر برای تربیت پسران شان وقت می گذاشتند. کاش و ای کاش.