نه به داد و بیداد

خسته شده ام اما به روی خود نمی آورم. از بدوبدوهای این روزهایم. از خانه داری و بچه داری گرفته تا بارداری و در کنارش هم درس خواندن در دانشگاه. همه این ها برای بهتر شدن زندگی ام است. برای رسیدن به یک درآمد هرچند ناچیز. من از تمام خودم زده ام برای زندگی ام. برای فرزندانم و زندگی آینده شان. من نه اهل بیرون رفتن و بریز و بپاش هستم و نه اهل خرید های میلیونی و سفرهای الکی و تفریح های بی خودی و غیره و ذلک. برای بهتر شدن زندگی ام هر کاری کرده ام و هیچ توقعی هم ندارم. در عوض احترام می خواهم. توقع زیادی نیست! تنها و تنها احترام می خواهم. احترام به خودم و خانواده ام. احترام به پدرم و مادرم. همین. فکر می کنم کمترین توقعی باشد که در قبال این همه صبوری می خواهم!!