موج های کشدار

چه روزها که نگذشتند. چه آدم ها که نرفتند. یک سال و چند ماه توانست غم تمام دنیا را بر سر قرنی فرود آورد. آه و آه و آه. این آه ها را بلند بخوانید. بلند بخوانید تا به گوش آیندگان مان برسد. تا بدانند چه روزها که پشت سر نگذاشتیم و چه آدم ها که از دست ندادیم. آه و آه و آه. آه از این حجمه رفتن ها. رفتن های بی بازگشت. رفتن های بی خداحافظی و در پس آن شب هایی که گویی قرار نیست سحر شوند. چه کسی می داند؟! که چه کسی این بلا را بر سر انسان آورد؟! آه ای انسان. وای ای انسان. آه از بلایی که بر سر خودت آوردی و وای از وجدانی که نداری. غم تمام دنیا می دانی چیست؟! غم تمام دنیا روی دلم سنگینی می کند!!

 

+از نه تا پانزده آبان هزار و چهارصد، محمدپارسای من در بیمارستان کودکان بستری شد. خدا باعث و بانی اش را نبخشد!!

موج جدید را چه بکنیم؟!