مرا نبودنت آزار می دهد ..

نبودی و‌ ببینی که من تمام پیاده روهای شهر را بی تو گز کردم. بی آن که دست هایت باشند و آبی شوند بر آتش نبودنت. که این روزها همه چیز داغ داغ است و مرا سردی جای خالی تو آزار می دهد. من تمام شعرهایی که این سال ها یادم داده اند را خواندم، تمامی فرمول های مثلثات را مرور کردم، با رقم های پلاک ماشین ها بازی جدیدی اختراع کردم، بین چینگیل فروشی های دخترانه غرق شدم اما نتوانستم به تو فکر نکنم. نتوانستم و پیاده روهای شهر تمام شدند اما تو نه. همین. تنها همین. این روزها تیتر اول و آخر روزنامه زندگی ام تنها شده همین. من تمام پیاده روهای شهر را بی تو، با تو، تنها گز کردم. کجایی عزیز دل؟! کجایی که دلم برایت تنگ است؟!