آرامش با طعم طالبی

بخواهد ببارد از همه جا می بارد. از زمین. از زمان. از هر جا که به فکرت برسد یا نرسد. چنان گره کور به جان زندگی ات می افتد که گویی هیچ راه چاره ای وجود ندارد. استاد دروس آزمایشگاهت تحقیرت می کند. سر و کله خواستگار جدیدی پیدا می شود. عکس های تاسف بار بعضی ها از آسمان هوار می شود روی سرت. حافظ دروغ گو می شود. زندگی سخت می شود. روزهایت تار می شود. شب هایت کش می آیند. هوف ... از زمین و زمان دارد می بارد. با این اعصاب خط خطی چطور جوش نزنم؟! این جوش های لعنتی را پشت کدام کرم پنهان کنم که مامان خانم رنج نبرد؟! اصلا چرا مامان خانم فکر می کند خواستگار جدید با دیدن جوش هایم پا به فرار می گذارد؟! اصلا چرا گاهی زندگی این همه سخت می شود؟!

من اما امیدم را نمی بازم. اگر از همه زمین و زمان هم ببارد امیدم را نمی بازم. حتما ماورای همه روزهای سخت راه چاره ای وجود دارد. راهی که برای چند لحظه هم شده از زمین و زمان جدایت کند. آرامت کند. حتما هم نیازی نیست کارهای شاقی باشد. می تواند یک دورهمی دوست داشتنی با دوست جان ها و آب طالبی بستنی زدن باشد. هوم ... اگر هم زندگی گاهی اخم کند می شود راه چاره ای پیدا کرد. تنها کافی است به دوست داشتنی هایمان فکر کنیم و سراغی ازشان بگیریم و ازشان لذت ببریم. همین :) .