لذت بردم ... چه لذت ها که نمی دانید.

می دانم نامش بدی است و بدی روح انسان را پر از شیشه خرده می کند اما نمی توانستم حالا که نوبت من شده نبینم و لذت نبرم. دیدم و لذت بردم. من تمامی بدی هایی که در حق من و مادرم شد را دیشب در جشن پسرِ عمه ی کوچکم دیدم و لذت بردم. عمه ای که همیشه ی خدا هر عروسی را به صاحبش زهرمار می کرد، اشک همه را در می آورد، غرولند می کرد که فلان شد و بهمان شد و فکر می کرد که همه کاره و بزرگ خانواده است دیشب مراسم عقد پسرش بود و من با دیدن تمامی آن اتفاقات لذت بردم. یادم نمی رود که در روز عقدم دل مادرشوهرجانم را شکست. آن هم با همه ی دخالت دادن هایی که مامان خانم به او نداد دلش را شکست. از زور دخالتی که نتوانست بکند نیشش را به مادرشوهرجان من زد و مطمئن هستم با عروسی که برای پسرش انتخاب کرده دلش نه تنها یک بار بلکه بارها و بارها خواهد شکست. به درک. مگر عمه ی خودم نیست؟! هست. من می گویم به درک. دلی که از مادرم شکست، فتنه هایی که در زندگی آقای پدر و مامان خانم کرد، همه را به جان مادرم انداخت باید هم دلش بشکند. اصلا یک جوری بشکند که با چسب یک دو سه هم بند نخورد. این عروسی که گرفته همین الان این است، برای مهمان های خودش بلند می شود و برای شوهر و خانواده اش تره خرد نمی کند، خودش را از دماغ فیل های هند افتاده می داند، پدر و باجناق هایش برای پذیرایی از مهمان بلند نشدند، مادرش مثل نخورده ها غذاهای اضافه مانده را جمع کرده و با خود برده است، خواهرهایش توی دهان مهمان ها را نگاه می کردند که کسی چیزی نخورد، عروس با باجناق ها رقصیده و با برادرشوهر قر داده و روسری از سر انداخته و عمه با خجالت از اتاق رفته بیرون و از همه بدتر برای داماد حتی یک پیراهن نخریده اند یعنی روزگار دل شکستن ها شروع شده است. یعنی تا الان تو دل شکستی حالا خدا کسی دیگر را در آستینت انداخته تا نیشت بزند و اشکت را در بیاورد است. آخ که من چقدر دیشب را کِیف کرده ام. می دانم این بدجسی است و می تواند به نی نی جانم منتقل شود ولی از خدا می خواهم که این بار را کوتاه بیاید و بدجنسی ام را نبیند و به نی نی ام هم منتقلش نکند. فقط بگذارد کمی با خاطره خوش دیشب سر کنم. قول می دهم دیگر کِیف نکنم. دیگر لذت نبرم. قول می دهم.